Moeders

Als ik op de fiets zit en een vrouw komt mij in een rustige straat tegemoet fietsen - tassen vol met boodschappen aan het stuur en in het kinderzitje - heb ik altijd de neiging, ja, de behoefte zelfs, om haar te groeten. Dat doe ik dan ook vaak, vooral als zij ook glimlacht als ze opkijkt. We kennen elkaar niet en toch is er herkenning.

We herkennen elkaar in onze dagelijkse missie, de levenslange ‘zorg’ voor het gezin. Die zie je weerspiegeld in die andere vrouw op de fiets. Een glimp van: we zitten in hetzelfde schuitje. Ja, zelf gekozen, maar toch. Daarom zou ik eigenlijk het liefst af willen stappen als we elkaar passeren, om te vragen: hoe gaat het met je, red je het allemaal, kan ik je ergens bij helpen?

Mocht dat zo zijn, dat ik je ergens bij kan helpen omdat het thuis niet meer lekker loopt, fiets dan naar de Roemer Visscherstraat 28 in Amsterdam. Na een (gratis) intakegesprek weet je of je aan het goede adres bent.